”…μια ιστορία θα σας πω…

Nαβαρίνο: Η μποέμ καρδιά της πόλης Το Ναβαρίνο είναι για τη Θεσσαλονίκη ο ορισμός του alernative είναι το μέρος εκείνο, που θα πρότεινες στον ξένο επισκέπτη να μη χάσει με τίποτε για τις διαφορετικές εικόνες που κουβαλά. Την Ιστορία από τη μια, τη διαρκή μετάλλαξη στο σήμερα από την άλλη. Γύρω από το ορειχάλκινο «Παιδί που Σφυρίζει» του γλύπτη Νικόλα, που μας κατουράει αψήφιστα από το 1968, σαν μια διαρκή υπενθύμιση του θράσους της νιότης, η πιο ζωντανή πλατεία της πόλης μας καλωσορίζει… Σε μια γωνιά πουλούσαν πάγο και στην άλλη ήταν το μοναδικό γαλατάδικο της περιοχής. Τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν κάτω, υπήρχε εμπιστοσύνη. Το σινεμά Ναβαρίνο που έπαιζε ελληνικές ταινίες και ερχόταν η Μάρθα Καραγιάννη, ο Σπύρος Φωκάς και οι τότε σταρ των ταινιών. Σήμερα, η ζωή στην περιοχή έχει μια δική της δυναμική. Τα μαγαζιά που μένουν μέχρι αργά ανοιχτά, τα καλλιτεχνικά στέκια, οι ταβέρνες της πλατείας, το πλήθος που ανεβαίνει και κατεβαίνει όλη μέρα τον πεζόδρομο, παλαιοί και νέοι κάτοικοι του κέντρου, δημιουργούν ένα μίγμα ανθρώπων που δίνει στην περιοχή ένα ιδιαίτερο χρώμα και μια μοναδική γοητεία…Πηγή: Απόσπασμα από το άρθρο του Σάκη Ιωαννίδη, για το περιοδικό Paralaxi.